باور کردنی نیست
تو یه روز یه نفرو می بینی
فقط همون یه بار.
بعد از سی و شش یا هفت سال
یک شب از ته دل براش گریه می کنی
و می خوای به اندازه همه دنیا براش زجه بزنی.
جوری که صدای زجه ات فرشته ها رو به گریه بندازه.
تو خونه نمی تونی اینکارو بکنی
سوار ماشین می شی میزنی به دل جاده
نصف شب
سرتو از ماشین بیرون می کنی و فریاد می زنی
از ته دل.
--------
روحت شاد هاله
خدا رحمتش کنه مطلب زیبایی بود
آره سخته خیلی هم سخته . شما ؟ شما تجربشو داری ؟
آره چجورم
تو اون یه نفرو ممکنه فقط یه بار دیده باشی اما شاید سی سال خاطره پشت همون یه دیدار کوتاه باشه که با کسایی که هر روز می بینیشون اینقدر عمیق خاطره نداشته باشی
از دست دادن هر آشنایی تلخ ترین و زشت ترین واقعیت زندگیه