زندگی زیباست!!

 

می گویند: 

«اگر دیدمان را نسبت به زندگی عوض کنیم آنرا خیلی زیباتر می بینیم» 

دیده ی مان را می توانیم شستشو دهیم با آب باران اما وقتی در لجنزاری ایستاده ایم که اطرافمانرا فرا گرفته و بوی تعفن مشاممان را آزار می دهد ، آیا می توانیم غیر از حقیقت چیز دیگری را ببینیم ؟ 

در حالیکه وقتی دیده مان را شستشو دادیم حقیقت را بهتر می بینیم. 

نمی دانم عقیده شما هم اینست { همین که نفس می کشیم و زندگی می کنیم کافیست } 

آیا فقط خداوند ما را خلق کرده که نفس بکشیم و زندگی کنیم !؟!؟ 

وقتی قدرت این را نداریم که از زشتی های زندگی بکاهیم ، تحولی ایجاد کنیم و یا چیزی را تغییر دهیم هر چند کم ، چگونه می توانیم اسم این نفس کشیدن را زندگی بگذاریم. ؟ 

این درست است که باید فکر و اندیشه ی قالبی گذشته را دور بریزیم و با دید بهتر به زندگی نگاه کنیم. 

مثلا هیچوقت کرکس را آنطور که دیگران می بینند زشت نمی بینم یا سگ را آنطور که بعضی ها پلشت می دانند. 

خوبی های سگ را خیلی بیشتر از پلشتی هایش می بینم.  

وقتی سگی را می بینم که در خیابان زیر چرخ های ماشین له شده تمام وجودم درد می گیرد، زیرا می بینم این وجدان و انسانیت است که زیر چرخ صنعت نابود شده.^۱    

انتظاری که از زندگی دارم ، مدینه فاضله ایست که در آن حرمت و عزت هیچ موجودی نه تنها انسان و حیوانات بلکه همه موجودات در آن حفظ شود. 

به انسانیت انسان احترام گذاشته شود (چیزی که در این زمان برایش ذره ای ارزش قائل نیستند). 

برای هر کس و هر چیز در مقام و منزلت خودش ارزش قائل باشند. نه آنکه طوطی را بخاطر زیبایی و سخنگویی اش در قفس نگه دارند و عزیز دارندش !! و کرکس را بخاطر زشتی اش طرد کنند. 

اما اینطور هم نباشد که کرکس را در قالب کبوتر ببینیم و یا گرگ را در لباس گوسفند. که این عین ظلم است و بی عدالتی.

--------- 

۱) وگرنه چرا موجودی جاندار که حتما خانواده ای دارد و بچه هایش ( توله هایش) در لانه انتظار می کشند این چنین از زندگی ساقط کنیم.